Grand Canyon

Dag 13, 23 juli

Het vroeg opstaan lukt, alhoewel ik naast de wekker sliep en er al 10 minuten niet op reageerde en de rest van mijn gezin me dan maar zelf wakker maakte.

Om 6u45 worden we opgepikt.

Het busje verraadt onze verrassing. En we zien een megasmile op de kinderen hun gezicht verschijnen.

Aangezien het te ver rijden was om de grand canyon gisteren er ook nog te bezoeken.

Hebben we een mooie deal gevonden via tripadvisor en doen we vandaag een helicoptervlucht boven de Grand Canyon, inclusief een landing in de canyon met een kleine lunch. Een zot idee maar het past in het plaatje van Las Vegas.

Het is een prachtige vlucht. We vliegen over Hoover Dam, een stuwmeer van de Colorado rivier en voorziet voor 90% Las Vegas van drinkbaar water en zorgt voor elektriciteit.

Het meer is super groot en uitgestrekt.

Bij het bouwen van de dam heeft het 7 jaar geduurd tot het meer helemaal gevuld was.

We vliegen over de woestijn, Mojave dessert, met zijn cactussen en de Joshuatrees.

Die bomen, grote Yucca’s, kunnen wel 4 jaar zonder water.

Onze piloot zegt: ‘Welcome to the Grand Canyon, one of the 7 world wonders of nature’

Er komt weer een prachtige mooie natuur op ons af. Een diepe kloof waar de Colorado rivier door kronkelt.

We maken een landing, er staan picknickbanken en parasols, dat voelt een beetje vreemd aan, in deze ongerepte natuur.

We krijgen een picknick en we drinken zelfs een glaasje... eu bekertje champagne. Ik geniet van mijn bekertje, het smaakt me.

We genieten van de omgeving. Oona vindt het maar warm en wil terug in de helicopter, Warre kan wel van de omgeving genieten en drinkt lustig zijn Sprite op en eet een lekkere muffin.

Na 20 min zijn we klaar voor de terugvlucht.

We vliegen terug over ‘the dessert’ we vliegen langs een reservaat van Navajo’s. Er verschijnt een vierkant raster met baantjes en huisjes. In de hitte en in het midden van de woestijn. Straf dat mensen hier kunnen wonen, weg van alles maar wel één met de natuur.

We maken nog een tussenstop om bij te tanken. Daar genieten we alweer van een prachtig zicht en kunnen we de Joshuatree van dichtbij aanschouwen.

Weetje van de piloot: U2 heeft een plaat uitgebracht met de naam van de boom en met op de hoes een foto van de boom.

Deze Joshuatree groeit eigenlijk alleen maar in deze woestijn uitgestrekt over Californië, Nevada en Utah.

Eens terug in ons hotel gaan we een beetje rusten. Het is te heet, even heet als in België, 39 graden maar gelukkig is het bewolkt, en zien we de zon af en toe door het wolkendek priemen.

Nadien koelen we nog even af in één van de zwembaden. Het is zoeken naar een ligzetel.

We doen een babbeltje met onze buren. Ze waren nieuwsgierig naar onze nationaliteit. Ze zijn van L.A. en de vrouw drinkt heel graag bier en alleen maar Belgische bier, meer bepaald Duvel. Ze geven ons enkele tips om L.A. te bezoeken maar die tips staan eigenlijk al op ons lijstje. Wel leuk dat zij die tussenstops bevestigen.

We zijn goed bezig.

Ondertussen zijn we al 13 dagen non-stop bij elkaar en gaat wonderwel goed. Af en toe een akkefietje, wat broer-zus incidentjes maar die zijn gelukkig snel opgelost.

We willen na het zwemmen de aquarium gaan bezoeken, we hadden gelezen dat dit gratis was. Alweer NOT! In Las Vegas is niets gratis denk ik.

We gaan dan nog maar eens langs The Strip gaan wandelen. De rollercoaster laten de voor wat het is. Te veel volk, hele lange rij en $15 dollar per rit. We zetten onze weg verder. Af en toe gaan we een shoppingcenter door om wat af te koelen om dan weer buiten in de hitte terug verder te wandelen.

We passeren veel schaarsgeklede dames met pluimen die de mensen aanspreken om een ‘betalende’ foto’s te nemen.

We zien 2 konijntjes 🐰🐰met netkousen, mensen die kaartjes uitdelen aan de mannen waar nog meer schaarsgeklede dames op staan, die je kan bellen voor een afspraakje. Warre houdt die kaartjes bij als herinnering.

We wandelen naar Venecian. Helemaal aan de andere kant van de strip. Dat is ongeveer een uur wandelen. Trapjes op en af, roltrap op en af om de straten over te steken.

Aan de Bellagio fonteinen houden we eens halt. We krijgen een fonteinen show op de tonen van Lady Gaga, Bad Romance.

Er is echt heel veel volk op wandel, langs alle kanten weergalmt er muziek. Als je tot rust wilt komen dan zal dat zeker niet in lukken in Las Vegas.

We zijn nog lang niet aan Venecian en we voelen onze benen al erg. Het is ook al laat (rond 22u) en we zijn al vroeg wakker.

Aangekomen aan Venecian is het een beetje zoeken. Maar dan hebben we de gondels gevonden die binnen varen onder een nep-blauwe lucht inclusief brugjes en San Marco plein, omgeven door gelateria’s en winkeltjes. Het is allemaal fake, Warre vindt het heel raar aan zijn ogen, de lucht boven ons, het lijkt overdag maar het is eigenlijk donker buiten.

We rusten even uit op een bankje in de kleine geplaveide straatjes.

We zoeken de uitgang terug naar de strip maar die is moeilijker te vinden dan we dachten. Je loopt er echt verloren en voor je het weet kom je in een casino terecht.

We willen eigenlijk gaan slapen en we hebben nog een flinke wandeling te doen. Gelukkig is de massa op het voetpad al wat uitgedund maar toch is er nog heel veel volk op stap de ene stapt al wat rechter dan de andere.

Eindelijk kunnen we onze tram nemen richting ons hotel. We stappen terug de casinogangen door en ruiken een soort Vanille geur, dat is de geur van ons hotel en maakt ons gelukkig want ons bedje is nu niet meer veraf.

We ploffen op ons bed.

Gisteren sliepen de meisjes samen nu doen we het eens omgekeerd. Ik slaap bij Warre en Oona bij Steven. Oona is nogal bed-inpalmend heb ik gisteren gemerkt. Succes Steven!

Morgen moeten we ten laatste om 11u uitchecken om richting L.A. te reizen.